شهروندان ایرانی در واقعیت از بیپناهترین شهروندان در میان همتایان خود در برابر نیروهای سیاسی هستند. نبود احزاب نیرومند و دارای سازمان و تشکیلات مردمی و نبودن شخصیتهای قابل اعتماد عمومی در هر فعالیتی موجب شده است نهاد خانواده در برابر نهاد دولت در شرایط ضعف تاریخی و بنیادین قرار بگیرد.
تجربه نشان داده است فشار بر نهادهای حکومتی مثل دولت و مجلس و سایر نهادها از بیرون و شرایط بینالمللی و مناسبات خارجی ایران پس از یک وقفه زمانی به شهروندان منتقل میشود. دهها نمونه از این دست فشارها در تاریخ معاصر را میتوان دید. مردم ایران از نبود ارتباط عادی با همسایهها و جهان در سطح کلان رنج میبرند.