صاحبانِ اصلی صندوق تامین اجتماعی کارفرمایان و کارگران هستند و منابع این صندوق از طریق پرداختیِ آنها تامین میشود. با این توصیف چرا باید تا این حد نارضایتیِ کارفرمایان از سازمان تامین اجتماعی زیاد باشد؟ اغلب کارفرمایان معتقد هستند که سازمان تامین اجتماعی برای تامین هزینههای خود به نوعی با تفسیر سلیقهای، هزینههای بیشتری را بر کارفرمایان تحمیل کرده است.
اجحاف و ناکارآمدی
برخی از این مشکلات به خاطر اجحافی است که دولتها و مجالس در حق این سازمان داشتهاند. آنها در دورههای مختلف برای کسب محبوبیت، تکالیفی را بر سازمان تامین اجتماعی تحمیل کردهاند. البته نمیتوان از مشکلات و ناکارآمدیِ مدیریتی این سازمان هم چشمپوشی کرد.
ذخایری که به پایان میرسد
طبق گزارشها سازمان تامین اجتماعی از سال ۲۰۱۸ عملا از ذخایر خود استفاده کرده و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۷ تمام این ذخایر از بین برود. ضمن اینکه به گفتهی دولت در بیست سال گذشته با توجه به اینکه بودجهی دولت، حداکثر سی برابر شده اما کمک دولت به این صندوق حدودا صد برابر بوده است.
نبود تعادل بین منابع و مصارف
طبق برخی از آمارها حدود ۹۰۰هزار کارگاه از تامین اجتماعی خدمات میگیرند اما از پرداخت حق بیمه معاف هستند. همچنین گفته میشود از ۱۴میلیون بیمه شده، ۵۰درصد از حق بیمهی ۴میلیون نفر را دولت تقبل میکند اما در عمل پولی پرداخت نمیشود. لذا به نظر میرسد همهی این مسائل دست به دست هم داده که تعادل بین منابع و مصارف تامین اجتماعی از بین برود و به خاطر کمبود منابع به جیبِ کارفرما دستدرازی کند و با حق بیمههای سلیقهای فشارِ مضاعفی بر کارفرما وارد کند.