برای بهبود شاخصهای کلان اقتصاد ایران باید فرهنگ اقتصادی کشور که برای دورانی طولانی اشتباه بوده، اصلاح شود. تا این فرهنگ تغییر نکند، نمیتوان انتظار تغییر جدی در شرایط اقتصادی را داشت؛ چنانکه مهمترین مانع موجود بر سر راه رشد تولید و ارتقای بهرهوری در کشور، اتحاد شوم میان یارانه پاشی و اخذ مالیات تورمی است که با مالیه عمومی بد، شعارهای سوسیالیستی و دخالت مستمر دولت در نظم طبیعی اقتصاد حمایت میشود.
واقعیت اما این است که باوجود ساختارهای ضد تولید و ضد بهرهوری در نظام حکمرانی اقتصادی و حتی اجتماعی و سیاسی کشور، نمیتوان و نباید انتظار داشت رشد اقتصادی و تولید در ایران هیچ رشد چشمگیری را تجربه کند. فرهنگ حکمرانی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی در ایران علیه تولید و بهرهوری است و این فرهنگ در بخشهای گوناگون ساختار حکمرانی در قالب احکام و مکانیسمها و جهتگیریهای راهبردی تجسم یافته است.
شکوفایی تولید در ایران نیازمند رفع موانعی است که در قالب مالیه عمومی، سیاستهای رفاهی نسنجیده، توزیع رانت و عدم شفافیت موجب کاهش کیفیت فضای کسبوکار کشور میشود. البته رشد تولید، احیای اقتصاد و رفع موانع موجود در این مسیر نیازمند حمایت همهجانبه نیروهای سیاسی و اجتماعی از تولید و رشد پایدار اقتصادی است.